حکم شرعی امانت داری
پیوند: http://portal.anhar.ir/node/3300#gsc.tab=0
(مسأله 2327) اگر انسان مال خود را به كسي بدهد و بگويد نزد تو امانت باشد و او هم قبو كند يا بدون اين كه حرفي بزند صاحب مال بفهماند كه مال را براي نگهداري به او مي دهد و او هم به قصد نگهداري كردن بگيرد1 بايد به احكام وديعه و امانتداري كه بعداً گفته مي شود عمل نمايد.
1- وحید: باید به احكام ودیعه كه مى آید عمل نمایند.
سيستاني: او هم به نحوي كه معلوم باشد ملتزم به نگهداري آن شده است بپذيرد…
*****
مكارم: مسأله- وديعه آن است كه انسان مال خود را به ديگري به عنوان امانت و به منظور حفظ و نگهداري بسپارد. هرگاه اين مطلب را با صيغه لفظي بگويد، يا بدون اينكه صيغه اي بخواند به شخص امانتدار بفهماند كه مال را براي نگهداري به او مي دهد و او هم به همين قصد بگيرد، بايد به احكام وديعه و امانت كه بعداً گفته مي شود عمل نمايد.
مظاهری: مسأله- وديعه يعنى امانت، و آن اين است كه انسان مال خود را به ديگرى به عنوان حفظ و نگهدارى بسپارد و او هم به همين قصد بگيرد.
مسائل اختصاصي
بهجت: مسأله 1836- اگر كسي در قبول و نگهداري امانت مجبور كنند حكم امانت بر او مترتّب نمي شود، مگر اين كه بعد از برطرف شدن اجبار، به آن راضي شود.
مكارم: مسأله 1993- خيانت در امانت حرام است و از گناهان كبيره است و اگر كسي امانتي را بپذيرد بايد در نگهداري آن كوتاهي نكند و هر وقت صاحب امانت از او بخواهد به او بدهد، خواه صاحب امانت مسلمان باشد يا غيرمسلمان.
فاضل: مسأله 2406- اگر كسي امانتي را بپذيرد نبايد در نگهداري آن كوتاهي كند و هر وقت صاحب امانت از او بخواهد بايد آن را تحويل دهد.